مکانیزم آلوده شدن آبهای زیرزمینی

جریان یافتن آب از میان لایه های مختلف زمین می تواند یک مانع طبیعی و قابل اطمینان برای آلوده شدن آب محسوب شود، اما این امر فقط در شرایط مناسب و مطلوب اتفاق می افتد. وضعیت و ساختمان طبقات زمین نقش مهمی در انتقال آلاینده ها ایفا می کند. یک منطقه می تواند دارای لایه هایی از خاک های شنی، بسترهای صخره ای و خرد شده، خاک رس و یا خاک سفت باشد. در مناطقی که صخره های آهکی وجود دارند، نمی توان براحتی سطح آلودگی آبهای زیرزمینی را ارزیابی نمود. از طرفی گسلهای بوجود آمده در زلزله ها نیز می توانند راهی بسوی پایین برای ورود آلاینده ایجاد کنند. بررسی شرایط منطقه ای که قرار است سفره آب زیرزمینی در آنجا جهت تامین آب شرب مورد استفاده قرار گیرد بسیار اهمیت دارد و باید مواردی همچون وجود مزارع، مناطق دفع زباله (از قبیل زباله های هسته ای)، زیستگاه های حیات وحش، و دیگر موارد زیست محیطی مورد بررسی قرار گیرند.
تاثیرات متقابل آبهای سطحی و زیرزمینی

مرجع تخصصی آب و فاضلاب.

اگرچه آبهای سطحی و آبهای زیرزمینی با هم ارتباط نزدیکی دارند، اما در بیشتر موارد بصورت جداگانه مورد بررسی قرار می گیرند و نتیجه این تحقیقات نیز در منابع جداگانه ای جمع آوری می گردد. آبهای سطحی در خاک نفوذ می کنند و آبهای زیرزمینی را تشکیل می دهند. در مقابل، آبهای زیرزمینی هم می توانند منابع آبهای سطحی را تغذیه کنند. ارتباط متقابل بین آبهای زیرزمینی و سطحی بسیار پیچیده می باشد. همچنین آلودگی آبهای زیرزمینی را نمی توان همانند آلودگی آبهای سطحی به آسانی طبقه بندی نمود. بدلیل ماهیت آبهای زیرزمینی، این منابع در معرض آلاینده هایی قرار دارند که ممکن است بطور مستقیم بر روی آبهای سطحی تاثیری نداشته باشند. وجود نشتی یا انتشار مواد شیمیایی و یا رادیواکتیویته بدرون خاک (که دور از منبع آب سطحی قرار گرفته) ممکن است بعنوان یک منبع آلوده کننده آب در نظر گرفته نشود اما می تواند با نفوذ به سفره آب زیرزمینی باعث آلودگی آن گردد.